कुर्ता

परवा कधीतरी चुकून तो कुर्ता ड्रायक्लीनला दिला गेला
सिल्क चा सुंदर गडद गुलाबी रंगाचा
आवडत्या स्टोर मधून घेतलेला
तो कुर्ता आवडायचा भयंकरच
जपायचे पण खूप त्याला
खास प्रसंगालाच वापरायचे
नंतर व्यवस्थित काढून जरास ऊन दाखवून
पुन्हा इस्त्री बिस्त्री करून जागेवर ठेवला जायचा
कसा दिला गेला की या रोजच्या कपड्यामध्ये ?
परत आला धोब्याकडून तर,
त्याच्या त्या सुंदर गडद गुलाबी रंगाची शेड बदलेली,
त्यावर ऑफव्हाईट दोर्यांनी केलेलं भरतकाम,
त्याचाही रंग बदलला आहे वाईट नाही दिसत आहे खर तर;
पण घालावा वाटत नाहीये आणि टाकावा वाटत नाहीये,
काय करायचं असत अशा वस्तुंच ?
अशा माणसांच ?
अं??

पुन्हा नव्याने

लिखाणात अक्षम्य खंड पडला आहे. कविता नाही गाणी नाहीत साधी चारोळी किंवा बाकी इतर बडबड सुद्धा नाही. काल शेजारच्या  काका काकुंशी बोलताना पुन्हा जाणावल, लिहायचं तर  लिहाव आपल्यालाच लागणार  आहे, दुसर कोणी लिहील तर त्याचा फायदा आपल्याला  कसा  होईल ? लिहिण्याचा रियाज हा कधी माझा फार आवडता वाक्यप्रयोग होता. मी अगदीच निष्काळजीपणे जो सोडून दिला होता.

दरवर्षी एक जानेवारीला अतिउत्साहानी  काहीतरी संकल्प करायचा आणि जानेवारी संपता संपता आरंभशूरतेच्या  किश्यामध्ये भर टाकायची या कारणासाठी संकल्प करणंही बंद करून टाकल होत, ठरवण बंद, वाचन बंद चर्चा बंद  एकूण काय सगळच बंद.

अजून एक जानेवारीला दोन दिवस बाकी आहेत खर पण तरी मी आजच हे इथे लिहिते आहे ,  हे लिखाण संकल्पाच म्हणता येईल  पण तसलं काही लेबल मला आज या लेखनाला लावायचं नाहीये.
आत्ता ठरवलं आणि लगेच इथे लिहिते आहे.

तर नव्यानी वाचनासाठी आणि  लिखाणासाठी माझ्या मलाच शुभेच्छा.

खूप लिहिणार आहे , रोज लिहिणार आहे.

आमेन