कधी कधी

कधी कधी
एखादं पुस्तक वाचता वाचता
गुंतून जातो आपण
त्यातल्या पात्रात स्वतःला पाहतो;
अगदी फार हळवं होऊन कासावीस होतो तर
कधी मोहरूनही जातो.
आणि...
पुस्तक संपत वाचून
अचानक प्रचंड पोकळी
काहीशी तगमग..उलघाल
मग, आपण बजावतो स्वतःला
संपलीये कथा आणि बंद केलंय पुस्तक!
त्या पुस्तकाला थोपटतो जरासं
आणि हळूच बाहेर पडतो त्यांतून
होतं असं..कधी कधी!

3 comments:

Anonymous said...

सुंदर. नुसतं पुस्तक वाचनात ही केव्ङढं काव्य़आहे.

Kamini Phadnis Kembhavi said...

man;puurvak dhanyawaa ashatai :)

Anonymous said...
This comment has been removed by a blog administrator.