पालवी

हे जे काही दिसतंय ना!  हे, आधी; कायम बहरलेल झाड असायचं म्हणे,
नेहमीच पाखरांच्या चिवचिवाटानी गजबलेलं असायचं
पांथस्थही विसाव्यासाठी टेकायचे घटकाभर
झाडही कौतुकानी न्याहाळायचं पाखरांची किलबिल;
पांथस्थांच विसावण...
अजून पुढे उरलेल्या अंतराची काळजी करणं
आणि; अगदी लगबगिनं उठून निघणसुद्धा!
...
काही दिवसांपूर्वी
अगदी उगाच,
उगाचच छाटल गेलं ते,
पार बुंध्यापर्यंत
आणि मग कसंसच दिसायला लागलं उघड-बोडकं; उदासवाणं
...
 वसंतात (खुरटीच) पालवी फुटलेली दिसली होती
पुढे काहीच दिवसात जेव्हा पक्षी पुन्हा घरट करायला आले बाजुच्या झाडांवर
तेव्हा त्या किलबिलाटानं एक फूलही उमललय म्हणे याच्या बुंध्याशिच!