कवितेचे देणे

यंदाच्या मायबोली दिवाळीअंकात दिलेली कविता


कसा सांग सुटतो ग हातातला हात
स्वच्छ निळ्या आभाळाचा का ग तुला राग?
झाकोळता नभ पुन्हा येतेस धावून
दिसे बापुडेसे मग कोवळे हे ऊन्ह

नवी ओळ, नवे खूळ  घेऊन येतेस
डोळ्यास जागाई तू ग देऊन जातेस
नित्य नव्या खुळापायी येई दाटून पापणी
प्राक्तनांची खूण अवघ्या जन्माच्या गोंदणी

ओळ धरून उशाला मन निजले थकून
तिथे भेटली कविता रडे तिला बिलगून
का ग वेळ लावियेला किती केले जपजाप
अंतरीचा तूच दीप; तूच ईश, मायबाप

(कधीकधी ओळखिची सापडते खूण
भेट होते आता अशी अधुनमधुन
काही रुसवे-फुगवे, काही शपथा वचने
कैक जन्म फिटू नये ऐसे कवितेचे देणे)

2 comments:

भानस said...

आवडली.

ओळ धरून उशाला मन निजले थकून
तिथे भेटली कविता रडे तिला बिलगून

छानच!

Kamini Phadnis Kembhavi said...

किती दिवसानी ग! :) खूप मस्त वाटल तुला इथे बघून.खूप खूप धन्यवाद:)