हिशेब हुकले चुकले

मोजत बसले प्रारब्धाचे
हिशेब हुकले चुकले
क्षितिजावरती बिंब विरघळे
सरकत जाई काळ
सख्या रे झाली संध्याकाळ

काही सरले काही उरले
माध्यान्हीच्या वेगी
नवथर सळसळ तारुण्याची
लखलख चांदणकाळ
सख्या रे! झाली संध्याकाळ

आकाशाला भार जाहला
मिटले त्याने दार
वाट पाहुनी जीव गांजला
हाताशी जपमाळ
सख्या रे! झाली संध्याकाळ

1 comment:

भगवान निळे said...

bari jamliy kavita. manala matr bhavali nahi.