उंच माझा झोका गं

उघडच असतं दार पिंज-याचं
अन पंखही नसतात छाटलेले
येतं पाखरू बाहेर
मस्त झेप घेतं आकाशात
पींज-याभोवती फेरी मारत एक छानशी
आणि येऊन बसत परत
पींज-यातल्याच झोक्यावर,
बाजूलाच बहरलेल्या उंच गुलमोहराकडे बघत
गुणगुणतं मजेत,..
उंच माझा झोका गं........

3 comments:

ओंकार (Onkar) said...

सुंदर

Maahesh Deshmukh said...

wa wa kya baat hai....sundar.....
read my new kavita on my blog...waiting for reaction too

Kamini Phadnis Kembhavi said...

ओंकार, महेशजी कवितेच्या अभिप्रायाबद्दल मन:पूर्वक धन्यवाद :)